Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

Φόρος τιμής στον Ronald Searle - Μέρος 3ο: Ψιψινέλες


Αφού τα 'δε όλα αιχμάλωτος στη Σιγκαπούρη, ο Ronald Searle απελευθερώθηκε το 1945 και επέστρεψε στη γενέτειρά του, τη Μεγάλη Βρετανία, όπου αφοσιώθηκε στη σειρά που έμελλε να γίνει το μεγάλο χιτ των φόρτις: τo St. Trinian's. Μετά απ' αυτό, ήταν πια διάσημος σε ολόκληρη τη χώρα. Παντρεύτηκε κιόλας μια κυρία oνόματι Kaye Webb και απέκτησαν διδυμάκια, την Kate και τον Johny. Αν υπήρξε καλός σύζυγος δεν το γνωρίζουμε, πάντως ο γάμος σαν απασχόληση του άρεσε, γιατί χώρισε και αργότερα ξαναδοκίμασε την τύχη του με άλλη γυκαίκα. 

 




















 


Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50, και ενώ συνέχιζε τη σειρά του St. Trinian's, έκανε του κόσμου τις δουλειές: σκίτσα για τις εφημερίδες Tribune, Sunday Express και News Chronicle, εικονογραφήσεις για ταξιδιωτικά βιβλία, αφίσες, διαφημίσεις, κινούμενα σχέδια για την Disney. Και αναγνωρίστηκε το έργο του και με το παραπάνω, αφού κέρδισε το "National Cartoonist Society Advertising and Illustration Award" (και μάλιστα δις, το 1959 και το 1965), όπως και πολλά άλλα βραβεία. 

 
Το 1961 είχε ήδη χωρίσει με την πρώτη του σύζυγο, παντρεύτηκε τη Monica Koenig και έφυγε για το Παρίσι, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Εκεί, αφοσιώθηκε περισσότερο στη ζωγραφική και λιγότερο στο σκίτσο, τη γελοιογραφία και την εικονογράφηση (όχι ότι κι αυτά δεν αποτελούν μορφές της ζωγραφικής τέχνης). Στη Γαλλία, λοιπόν, κυκλοφόρησαν πολλά λευκώματα του Searle, μεταξύ των οποίων και τα φοβερά γατοβιβλία του.















   

Οι γατούλες του Searle είναι εκπληκτικές, υπέροχες, ανεπανάληπτες! Μπορεί να μοιάζουν "ισορροπημένες", να κρέμονται από πολυελαίους (εικόνα 1), να ισορροπούν κάτω από το φεγγάρι ή πάνω σε μια ρόδα ποδηλάτου (εικόνες 2 και 3), αλλά στην πραγματικότητα είναι διαστροφικές κι αλλόκοτες όσο λίγες. 

Σε κάποια έργα φαίνονται ήρεμες. Άλλοτε, καβαλούν παγώνια, ποδηλατούν, κοιμούνται σε πολυτελή κρεβάτια και απολαμβάνουν λουκούλλεια γεύματα. Μα τις περισσότερες φορές...
 

Να, όπως, δώ:
 Εδώ: 



Ή εδώ: 



Δεν είναι κάπως σαστισμένες, έκπληκτες και καημενούλες; 


Δοκιμάζουν περούκες που δεν τους ταιριάζουν, μοιάζουν με σκύλους και τους επιτίθενται οι φιλενάδες τους. Κουτρουβαλούν εδώ κι εκεί, τις δαγκώνουν τα ψάρια, τις κυνηγούν τα ποντίκια... Καθόλου "γάτες" για γάτες. Έχουν, ωστόσο, ένα προτέρημα που δεν το φτάνει κανένα άλλο:




















Aγαπιούνται σαν τρελές, αγκαλιάζονται και ζευγαρώνουν, αυξάνονται και πληθύνονται, κάνουν αντισυμβατικά μα αξιολάτρευτα ζευγάρια: 

 
E, κι αυτό, όπως και να το κάνουμε, αυτές (όπως κι εμάς) τις κάνει ευτυχισμένες: 



***

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου