Ένας από τους πιο αγαπημένους εικονογράφους, σκιτσογράφους, γελοιογράφους (ή κομίστες;) του βρετανικού κοινού είναι ο Ralph Steadman. Στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, παρά μόνο στους λάτρεις του είδους. Ωστόσο, αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στο έργο του, σίγουρα κάτι θα αναγνωρίσει. Σκίτσα του έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί και σε ελληνικές εφημερίδες. Οι καρικατούρες, οι γελοιογραφίες και οι εικόνες που ζωγραφίζει έχουν συνήθως κοινωνικό ή πολιτικό περιεχόμενο και η πιο διάσημη είναι σίγουρα εκείνη με τον υποσιτισμένο άνθρωπο που στη θέση της πρησμένης από την πείνα κοιλιάς έχει την υδρόγειο, ενώ ταυτόχρονα κάθεται πάνω της. Είναι ένα πολύ γνωστό σκίτσο, που είχε κάνει το γύρο του κόσμου, είχε δημοσιευτεί στην "Ελευθεροτυπία" πριν από μία δεκαετία περίπου, ίσως και σε άλλα ελληνικά έντυπα.
Ο Steadman εκτός από άνθρωπος πολιτικά ενεργός και κοινωνικά ευαίσθητος, είναι και λάτρης της λογοτεχνίας, την οποία επίσης έχει τιμήσει με τις εικόνες του. Μία από τις πιο επιτυχημένες δουλειές του είναι αναμφίβολα η εικονογράφηση που φιλοτέχνησε για τη "Φάρμα των ζώων" του Τζωρτζ Όργουελ:
Οι εικόνες του συνόδευσαν επίσης μοναδικά τις περιπέτειες της "Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων", όπου κατόρθωσε να αποτυπώσει στο χαρτί με σπάνια ευρηματικότητα και πρωτοτυπία την τρομοκρατημένη όψη του αγχωμένου λαγού...
Κατά τα άλλα, στο έργο του Ralph Steadman συνηθέστερα συναντά κανείς εικόνες που αποτελούν με έναν τρόπο πολιτικά σχόλια: αμερικανικές σημαίες που στάζουν αίμα, ανθρώπινους σκελετούς που υποφέρουν από την πείνα, τη φτώχεια, τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά και άλλα τέτοια, ανθρώπινα κρανία, τους ήρωες του Ντίσνεϊ, και ειδικά τον Μίκι, τον αγαπημένο ποντικό των παιδιών, με ένα εκδικητικό, χαιρέκακο και αχόρταγο ύφος ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους. Συναντά όμως και μουσικούς, αγαπημένους του κλασικούς συγγραφείς, σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Φρόιντ για παράδειγμα, και πολλά πολλά άλλα. Η σκληρότητα εναλλάσσεται με το χιούμορ, η παιδικότητα με την ενοχή. Οι στρουμπουλές και χαριτωμένες φιγούρες κάποιες φορές γίνονται τρομακτικές, καχεκτικές και αποστεωμένες.
Δύο από τα πιο όμορφα πορτρέτα αγαπημένων συγγραφέων του Ralpf Steadman ήταν αυτό του Τζόρτζ Όργουελ φυσικά:
Αλλά και του Σαλμάν Ρουσντί:
Τέλος, μια κορυφαία στιγμή του ήταν η εικονογράφηση της ζωής του απόλυτου Οικουμενικού Ανθρώπου, του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται ο "μάγος" της Αναγέννησης, το πώς πειραματίζεται με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό του, προκαλεί γέλια μέχρι δακρύων, ενώ οι εικόνες θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν μικρά καρέ για σκηνές από ταινία των Μόντι Πάιθονς. Ιδού:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου